رابطه نتایج آزمون های سنتی و اصلاح شده نشستن و خمش به جلو با برخی متغیرهای آنتروپومتریک در دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی

مقدمه: آزمون های سنتی و اصلاح شده نشستن و خمش به جلو به طور رایجی برای ارزیابی انعطاف پذیری کمر و همسترینگ مورد استفاده قرار می گیرند. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین نتایج آزمون های سنتی و اصلاح شده نشستن و خمش به جلو با برخی متغیرهای آنتروپومتریک در دانش آموزان پسر مقطع راهنمایی بود. مواد و روش ها: 92 دانش آموز (با میانگین سنی 67/5 ± 22/13 سال) به عنوان آزمودنی در این تحقیق شرکت کردند. متغیر های آنتروپومتریک وزن، طول قد، طول اندام تحتانی، طول تنه و نسبت طول اندام تحتانی به بالاتنه اندازه گیری شد. سپس آزمودنی ها، آزمون های سنتی و اصلاح شده نشستن و خمش به جلو را اجرا کردند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از رگرسیون خطی برای محاسبه ضریب تعیین و ضریب استاندارد b استفاده شد. یافته ها: ضریب تعیین به دست آمده برای آزمون سنتی (081/0) کمتر از آزمون اصلاح شده (179/0) بود. همچنین طول بالاتنه، بیشترین تأثیر و قد، کمترین تأثیر را بر نتایج آزمون سنتی (24/1 = b و 80/0 = b) و اصلاح شده (61/2 = b و 82/1- = b) انعطاف پذیری داشتند. نتیجه گیری: این یافته ها نشان داد که نتایج هر دو آزمون سنتی و اصلاح شده نشستن و خمش به جلو، با برخی از متغیرهای آنتروپومتریک رابطه دارند. بنابراین، در هنگام استفاده از آن ها باید تفاوت های فردی را مورد توجه قرار داد.